Najwcześniejszy akt w Księdze. Dziwna sytuacja z numerowaniem aktów. Ten ma numer 128, ale poprzedni, skreślony, numer był 65. Sytuacja jest analogiczna do numeracji kart w innej księdze. Co ciekawe akt nosi datę wcześniejszą niż poprzedzające go w księdze. Jakie wyjaśnienie? Księga była we fragmentach. Przed zrobieniem fotokopii (1960 r.) karty zostały ułożone i ponumerowane na nowo (nie na każdej karcie były poprzednie numery, niektórych brakowało). Zrobiono to jednak niezbyt dokładnie, stąd nie ma porządku chronologicznego.
Akt napisany bardzo starannie, pismem kaligraficznym. Protokólant stosuje już, jakkolwiek inaczej niż robi się to dzisiaj, polskie litery – ś, ć, ą oraz ę. Ma jednak spore kłopoty z oddaniem w piśmie słowa mężczyzn oraz słowa maj – najpierw było May, a później y poprawił na i. Stosowanie dyżych liter, to chyba czysta fantazja protokólanta. Znaków interpunkcyjnych prawie nie ma. Podziału na zdania nie widać. Jest to pozostawione inteligencji i doświadczeniu w czytaniu potencjalnego czytelnika.
Vadia to niewątpliwie spór. W słownikach istnieje tylko słowa „zwada”. Być może autor utworzył rzeczownik od czasownika wadzić się, czyli kłócić się. Może litera i spełnia tylko funkcję zmiękczająca literę d? Z sadzu niewyniść – znaczy nie wyjść z aresztu. Staropolskie sadz, sadzawka to areszt. Dzisiaj też się jeszcze mówi posadzić kogoś w znaczeniu zasądzić karę więzienia.

Pod spodem strony 128 znajduje się data 28.05.1685 r. Wygląda więc jakby protokół został zakończony, ale na kolejnej jest jednak dopisane jeszcze jedno zdanie (tutaj osobny akapit), a pod spodem, został napisany protokół aż z roku 1707.

Oto ta pierwsza strona: